Małżeństwo przede wszystkim. – „Emma” Jane Austen (1815)

   Czy może być coś lepszego w powieści od pięknego romansu? Prawdopodobnie tak, ale dla Niny, jako dla niepoprawnej romantyczki miłość to podstawa. Po przeczytaniu omawianej dziś książki w głowie Niny powstała taka myśl: „Ah! Nic tylko złożyć dłonie pod brodą, łokcie oprzeć na stole i z rozmarzonym wzrokiem patrzeć przez okno na zachodzące słońce”.

    Na początku Nina oceniała tę książkę na raczej średnią. Jest ona trochę inna niż np. „Duma i uprzedzenie” czy „Rozważna i romantyczna”. Nina myślała, że „Emmie” czegoś brakuje. Jednak jak już skończyła czytać i chwilę się zastanowiła, jakieś 10 minut, stwierdziła, że inność „Emmy” nie czyni jej gorszą powieścią. Czyni ją po prostu inną, ale równie ciekawą i wciągającą.

    Tytułowa Emma jest młodą, inteligentną, bogatą osobą. Zdeklarowała się, że zdecydowanie nie chce wychodzić za mąż. No cóż. Może sobie na to pozwolić ze względu na majętność jej ojca. Uważa natomiast, że jest świetną swatką. Udało jej się zmienić pannę Taylor w panią Weston. Postanawia, że pomoże szczęściu swojej przyjaciółki Harriet Smith. Niestety wynika z tego wiele przykrości, niedomówień i niezrozumienia. Właściwie wszystko kręci wokół ewentualnego małżeństwa Harriet, pana Eltona, Jane Fairfax, pana Churchilla. Są proszone obiady, jest bal, wycieczki, wizyty przy herbacie, na których ktoś chce subtelnie flirtować z kimś, a ktoś inny chce, żeby z nim flirtowano. W takich sytuacjach poznajemy zachowania i charaktery bohaterów. Zaczynamy ich lubić, śmiać się z nich, albo nie cierpieć.

    Szkoda, że nie widzieliście radości na twarzy Niny, kiedy okazywało się, że coś jest zupełnie takie jak to sobie przewidziała. Że pan X prosi o rękę panią Y, że sytuacja Z wcale nie jest taka jak może się wydawać na pierwszy rzut oka. Muszę Wam powiedzieć, że bardzo dziewczynie się to podobało jak wszystko cudownie układało się po jej myśli. Ciekawe czy też to lubicie. Jak bohatera spotyka taki los, jaki sami byście mu napisali.

    Nie będzie to chyba nadmiernym gadulstwem, czy może raczej pismarstwem, jak ujawnię Wam zakończenie. Otóż moi mili zakończenie będzie szczęśliwe. Po Jane Austen nie spodziewajcie się raczej czegoś innego. Brzmi to chyba trochę jak krytyka w kierunku autorki, ale wcale nie o nią Ninie chodzi. Nina tak sobie gdyba, że panna Austen musiała sama bardzo pragnąć udanego małżeństwa, bo właściwie tylko takie funduje swoim bohaterkom. Co prawda nigdy nie opisywała losów swoich bohaterów po ślubie, ale pisała, że byli piękną i dobraną parą, cudownym małżeństwem. 

    Nie będę Was oszukiwać. W książce nie znajdziecie wartkiej akcji, szalonych wyczynów trzymających czytelnika w napięciu. „Emma” to klasyczny romans, a co za tym idzie dla wielu pewnie jedna wielka nuda. Miłośnik gatunku jednak doświadczy tej niepewności, co do losu ulubionych bohaterów.  Tej niepewności, która pobudza umysł i sprawia, że chce on więcej i więcej. 

O filmie przeczytasz tutaj.

okładka: Wydawnictwo Prószyński i S-ka